Creabea

Suriname 18-11/4-12 (2018)

Zondag 18 november

S ‘avonds aangekomen in Suriname, op de heenweg naar ons verbijf (Guesthouse Twenty4) wat eten gehaald bij: Biga BBQ & Teloh house. Waar de bezoekers ons aankeken alsof we uit de ruimte kwamen, erg fijn zo de eerste paar uur in Su, NOT, maar goed. Met eten op zak en ons hart ergens in ons linker grote teen, verder op weg naar ons verblijf. Hier werden we met open armen door Edmiro, nee ik kon toen zijn naam nog niet, ontvangen. Hij hielp ons met onze koffers en gaf ons een warm welkom. Eenmaal boven direct eten & slapen, want het was een “ lange” reis, wel nog met de hartkloppingen door de blikken die we “mochten” ontvangen. SHERITAAAA!! IK HOOR IETS?? GVD, wat nou weer, ik sliep eindelijk nadat ik mijn hart onder controle had. "JA IK HOOR IETS BIJ DE PRULLENBAK". Nou hup licht aan en kijken wat er aan de hand is, het kwam van de prullenbak. "NOU, beweeg het dan!" zei ik. En daar was ons "grootste angst", een klein schattig kamrawintje a.k.a. een Gekko. Zo lief als dat wij zijn hebben we hem naar buiten begeleid, zo en nu echt slapen. Truste.

Maandag 19 november

Haaa! Een lekkere frisse start, lets go! Al dacht het weer hier anders over. Het kwam met bakken naar beneden, helaas. Maar toen het droog was direct de straat op richting waterkant, man man man daar ging ons goede hoop. Psssst, psssst, lekker hoor! Witje, Tineke, Astrid!? Etc. Ff hoor, ik weet we zijn niet donker, maar Tineke & Astrid!? Je kan ook overdrijven. Snel doorlopen, even de centrale markt in, he he even rust, fijn. Nog even met een Surinaamse dame gekletst & terug. Langs Zeelandia gelopen, maandags dicht/gesloten. Foto gemaakt bij het I love Suriname betonstuk en op zoek naar een touring bureau. Na 10 uur eindelijk 1 gevonden. BoniTours in restaurant de Waag. Hele lieve/aardige vrouw die ons oprecht hielp! Ze wees ons overigens ook de weg naar Torarica & T’vat . Lekker hollands deze kant, hier voelde we ons toch wat meer op ons gemak. Even wat gegeten en gedronken bij de Waag en hup, tussen de regenbuien door, richting deze 2 bestemmingen. Ook nog langs guesthouse Zus&Zo geweest en hier een heerlijke chinese Tayerbladsoep gegeten (dagsoep). ’ T Vat zat bomvol, want Nederland speelde tegen Duitsland. Rond 18.00 terug naar ons verblijf, want het werd langzaam aan donker. Nog even snel langs Naskip, want een nasi kon er nog wel in, mooi gedacht, maar Naskip is gewoon een soort KFC, maar dan van AlieExpress. Jammer joh! Patat dan maar en een maiskolf. Weltrusten X

Dinsdag 20 november

Zo, dat ging goed gister! Heel wat ontdekt, nu eerst lekker ontbijten bij de waag en onze tours bevestigen. Dolfijnen tour + Plantages Commewijne & Brownsberg + Ston-eiland. Met volle buiken en paraplu in onze tas ,toch maar weer even kijken bij de waterkant en de centrale markt, want hier zat een heerlijk bakkertje, helaas Diant(m’n zus), hij was dicht. Nog gauw langs wat winkeltjes en dan weer terug naar ons veilige haven. Het was erg warm! Toch maar zwemmen? Hup naar huis, zus bikini aan en hup regenbui ook aan! Aineeee, dit was niet de afspraak! Dan maar effe dutte, we waren vroeg op i.v.m. het tijdsverschil. Bui was van korte duur, dus konden net zo goed wel gewoon zwemmen. Dan nog maar even de wijk verkennen. Op naar de Palmentuin! Even wat foto’s geschoten en door naar ’t vat. Hier nog even gechillt en toen weer richting “ huis”. Douchen, omkleden en een hapje eten aan het einde van onze straat genaamd: Souposo. We werden al herekend door de eigenaar die ons bij Zus&Zo had gespot. Hier gezellig een praatje meegemaakt. Mijn zus had een tonijnsteak en ik had de biefstuk genomen met vooraf een heerlijke garnalensoep! Ze gooien wel overal kokos en peper in zo watch out! Ik zei nog tegen me zus: “zijn die patatjes nou zo heet?!” maar nee, de mayonaise was gewoon pittig. Die neem ik dus niet meer, aangezien ik echt een poes ben met dat soort dingen. Al met al heerlijk gegeten en klaar voor ons bedje.

Woensdag 21 november

Nu gaan we echt zwemmen, regen of niet! Hup bikni/badpak aan, taxi bestellen en op naar Jacana wellness resort. Een super gezellige rit met een te serieuze nietszeggende Surinamer, fijn! Je kent ze wel, die ooms die wat uhmm…sprakeloos zinj, maar toch soortvan een mening hebben. Jacana was super tot het kinderfeestje, dag rust! Hallo schreeuwende kinderen + regen. Op naar huis, Thank god, dit keer wel een leuke welsprekende jonge man! Gedoucht en al op naar Jomax. Om de hoek, nou eigenlijk een straat verderop. Pompoensoep MET kokos gegeten, waarom stoppen ze overal kokos in goddamnit! iedereen weet dat ik niet van kokos hou, maar goed. Verder was het wel lekker, hierna maar weer terug naar ons verblijf en lekker gaan slapen.

Donderdag 22 november

Weer lekker zwemmen! Ontbijten bij Zus&Zo en dan door. De gehele dag bij Torarica gechillt. Op de terugweg op zoek naar Roopram, “zoeken jullie iets”. Nee dacht ik, hup doorlopen en niet reageren..” Ja, we zoeken..” GVD DIANT houdt nou eens je (*&*#. Maar goed meneer had ons netjes geholpen, mooi, dicht! Pfff dan maar weer terug en iets anders verzinnen. Op de terugweg kwamen we onze mattie weer tegen. UREN ik zeg je UREN heeft die man gelult, goddamnit. Nog met die surinaamse stotter erbij…en t duurde zo lang of hij een bewandeling met ons kan maken, want zo noemen ze wandelen hier een bewandeling. Of we ons nummer konden achter laten, of hij anders zijn nummer kon achterlaten, of we anders een mailadres konden laten. T ging maar door, besef m’n zus heeft deze man de goedkeuring gegeven en wie mocht dit gesprek beëindigen, jaaa inderdaad IK. 3 hele keren heb ik het geprobeerd te beëindigen, hij liep zelfs nog een stuk mee. Uiteindelijk maar gewoon brutaal weggelopen. Oke even denken, wat kunnen we gaan eten…de vrouw achter de balie bij Twenty4 gaf ons een paar opties, taxi richting Bigi BBQ dan maar, niet wetende dat dit ons traumatisch restaurant was van de heenweg vanaf t vliegtuig. Tot m’n zus de weg opmerkte, uuuhhhh meneer! Is er ook een roti in de buurt? “Jawel”..antwoordde hij, YESSS Roti it isJ. Roti van Roopram heerlijk en beter dan in Nederland! Lekker thuis opgegeten en aan de pen gegaan. Nu maar eens slapen, want morgen is dan “eindelijk” ons eerste tour, dolfijnen spotten, naar plantages en nieuw Amsterdam checken @ Commewijne. Weltrusten xxx.

Vrijdag 23 november

Goedemorgen allemaal! Vandaag de dag voor geschiedenis en cultuur. We zijn erg benieuwd en hebben er harstikke veel zin in. We werden opgehaald door onze reisleider genaamd Frits, nu ik dit typ, hij heette totaal geen Frits. Ik dacht al die tijd al FRITS!? Dat past helemaal niet. Klopt m’n kind hij heet ook helemaal geen Frits, Frekko was de naam. Heel die tour hebben we m Frits genoemd, maar goed. Frekko had al een ouder echtpaar bij zich Ria & Wim, niet wetende dat ze later onze vakantie “ouders” zouden worden. Allemaal stuk voor stuk aardige mensen we reden met de auto naar de plaats van bestemming, via de Anton drachtenweg, waar we aan de kant moesten. Frekko gaf aan dat Bouterse voorbij kwam. Hup Ria & ik griste ons mobiel te voorschijn om dit alles vast te leggen. Hij ging op gesprek met de Afrikaanse koning. We reden ook nog langs Mansonadia, me moeder had ons gezegd om daar langs te gaan om kennissen te bezoeken. Wel handig, nu wisten we meteen waar dit was. Op naar de plaats van bestemming…Eenmaal aangekomen bleek ons boot er niet te zijn, gelukkig had Frekko direct een ander gefixr. Terwijl Frekko, ik ga helemaal stuk (even tussendoor) want ik heb eeuwig Frits geschreven, maar ik hou het nu bij Frekko. Terwijl Frekko dus zijn boot praatje hield blerde ik, zoals gewoonlijk, er doorheen om te roepen dat ik de staart van een dolfijn zag! Frekko stopte het gesprek en liet ons genieten van de dolfijnentocht. We hebben er echt veel gespot! Na dit leuke avontuur en een heerlijke boottocht kwamen we aan bij ons eerste plantage “Rust & Werk” hier ontmoette we… geen idee meer wat zijn naam was. Hij stond op ons te wachten met zijn Nederlandse oranje hoed en zijn Nederlands elftal shirt. Hij heeft ons goed wegwijs gemaakt op de plantage en vertelde het verhaal op een “leuke” manier, voor zover dit “leuk” kon. We hebben in ieder geval erg gelachen met elkaar. Op naar de volgende plantage, maar eerst stopte Frekko nog ergens om even wat te halen, dit is echt typisch surinaams even dit even dat. Hmmm…hij had eten voor ons genomen!! Lekkere loempia’s en Bara’s. Aangekomen bij Frederiksdorp (plantage 2) was er een zichtbaar verschil. Deze plantage was omgetoverd tot resort. Prachtig was het! Hier woonde mensen om het resort te begeleiden, maar dat was dan ook alles, in tegenstelling tot Rust & Werk. Het was hier super netjes. We kregen een rondleiding van Ro, een boscreool (Marron). Erg mooie en indrukwekkende plantage. Ps. Bij Rust & Werk mochten we nog met de schildpadden en de kaaiman op de foto die de meneer opving ter revalidatie. Op naar ons laatste bestemming, Nieuw-Amsterdam. Niets leek minder waar, want Frekko stopte weer op het plekje waar hij de loempia’s en bara’s vandaan had. Dit keer mochten ook wij uitstappen, we kwamen aan op Johan en Margretha. Hier kregen we een heerlijke maaltijd BBR, zoals we dat noemen, bruine bonen met rijst en er zat ook overheerlijke kool bij, terwijl ik niet van de kool ben. Nu echt naar ons laatste bestemming. Wat moet ik hier nou van zeggen? Het was allemaal verschrikkelijk alles bij elkaar en kreeg er echt een brok van in m’n keel. Moest m’n tranen echt bedwingen, want ik had geen “ zin” om te huilen. Al met al een zware emotionele dag! Oowjaaaa, toen we klaar waren en terug met de boot moesten waar de auto stond, was onze boot spoorloos! Frekko in paniek en wij allen tranquilo op een bankje in de schaduw. Uiteindelijk was de boot er, “spoed geval” zei de man. Een ander was in z’n voet gestoken door een vis. Nu ECHT aanboort en deze gruwelijke gebeurtenis meenemen aan land, om dit toe te voegen aan mijn nu stukje kennis. In de avond nog een soepje, Saoto en Okersoep gegeten en gaan slapen. Het was een lange emotionele en innoverende dag. Slaap lekker xx.

Zaterdag 24 november

Zo! Even wat rustiger aan vandaag na een lange dagtocht. We hebben ons voorgenomen om op bezoek te gaan bij 2 kennissen, waarvan 1 de buurvrouw van mijn opa was. Zo konden we ook het ouderlijk huis van mijn opa zien. Op pad dan maar, heel toevallig is de straat waar mijn opa woonde 3 straten achter ons. We hadden het dan ook snel gevonden. Spannend of de buurvrouw er was, zij stuurt nog elk jaar een kaart voor ons en dat terwijl we elkaar nog nooit ontmoet hebben. De ramen stonden open, maar geen bel te bekennen, blijkt overigens normaal te zijn ofzo. Oke, uhmm…gaan we gewoon roepen? Kloppen? Laten we eerst maar het hek open doen. Uiteindelijk toch maar geklopt. Na wat geritsel gehoord te hebben ging de deur open, daar stond ze al bellend in de deuropening. Dag mevrouw, u bent toch… wij zijn de kleindochters van… HUP en met 1 beweging ging direct heel de deur open, kom binnen!! Ze hing de telefoon op en we kregen een stevige brasa, je kent ze wel zo’n goeie van je tante. Ik raakte er door geëmotioneerd, ze was zo blij ons eindelijk te zien. Dit was tevens wederzijds we hebben lekker gebabbeld en ze liet ons haar enorme achtertuin zien waar ze zelf kippen slacht, fruit en geneesbomen heeft en groente. Toen haar zoon binnenkwam vroeg ze hem om het huis van opa te laten zien, want deze was voor ons onvindbaar. We kregen een prachtig bouwval te zien, man man man. Was nog maar weinig van over en verderop was mijn oom bezig, die overigens in Nederland woont, om een nieuw huis te bouwen. Nou jullie weten wel hoe dat gaat, die komt never af.. na iedereen gegroet te hebben op naar Mansonadia waar de volgende kennis in bezit is van dit hotel. Even wachten, ze komt er aan hoor, 2 uur later, neejoh fa2. Hier weer heerlijk met elkaar gebabbeld, haar zoon(Kenny) maakt leuke en mooie kunst, hij liet dit met trots aan ons zien. Na iedereen weer gegroet te hebben terug naar ons guesthouse, nog ff liggen hoor, want om 18.00 was er een fissa bij Souposo, 6 jarig bestaan. 19.00 met Ria en Wim afgesproken lekker gegeten en gekletst , de DJ was al aan het draaien het was wachten op de Kaseko band, like always 2 late. Uiteindelijk, nadat iedereen de hele tijd, behalve die blije tatta’s, sorry not sorry, aan de kant te hebben gestaan ging het feest goed los. Er werd een tril contest en een schuur battle gehouden, nou je kon me opvegen, ik ging helemaal stuk! Al met al een leuk geslaagd feestje, nu lekker ons nest in en morgen genieten van Srefidensi (onafhankelijkheid) dag. Goodnight.

Zondag 25 November

A Sana Hieppiep piep! Hoereeeeee. Vandaag wordt er gevierd dat Suriname 43 jaar onafhankelijk is van Nederland. In de ochtend kreeg ik op whatsapp al felicitaties van vrienden en familie met Switi Srefidensi day. Ons plan was om lekker in de stad rond te lopen en te genieten van alles wat we tegen zouden komen. Hup naar buiten dan maar, met paraplu, aangezien het steeds begon te regenen. We hebben diverse kraampjes langs de weg zien staan, maar zijn eerst wat gaan eten bij Tangelo. Hier kregen we bericht van Ria dat ze toch zaten te denken om naar de optocht in Saramacca te gaan, waar het dit jaar gehouden werd. Erg enthousiast liet ik weten dat we graag mee wilde gaan. Nog even snel door de palmentuin waar de meeste kraampjes waren en dan snel terug naar ons guesthouse om een taxi te bestellen. Ria & Wim opgehaald en op naar Saramacca. Het was lekker vol en waren er precies op tijd. We hadden een goed plekje kunnen bemachtigen. Om 16.00 zou de parade starten nog maar een kwartier! Wat denkie zelf, we zijn in Suriname he, uiteindelijk begon de parade een uur later! Pff eeuwig wachten in de warmte, maar ho effe we mogen niet klagen! De optocht bestond uit alle lagen van het leger/marechaussee/politie etc..erg leuk om te zien, vooral de grote geweren die ze bij zich droegen en de tanks die voorbij kwamen, niet normaal! Eerlijk gezegd had ik heel iets anders verwacht. Een soortvan zomercarnaval, maar dit was een soortvan…ik weet niet, statisch gebeuren. Na de parade op naar het stadion waar het echte feest zou los barsten, dit sloot natuurlijk niet direct aan, uiteindelijk zijn we maar terug gegaan, want Saramacca lag niet om de hoek! Ik was kapot! En kon niet wachten om te slapen. Goodnight x.

Maandag 26 november

Kapot van de vorige dag. Nu even een rust dagje hoor. Jaja rustdagje we hebben heel de maagdenstraat afgezocht naar een boei/slavenarmband. Uiteindelijk heerlijk gegeten bij Simi Halal, beste bami ever! Effe uitbuiken op bed en even lekker niks doen, ook wel eens fijn. Uiteindelijk weer de deur uit voor het avondeten, gespiekt bij de kerkdienst en toen lekker gaan slapen.

Dinsdag 27 november

Ready to go! 6.00 ging de wekker, op naar Brownsberg en Ston-eiland. Lets do this! We werden weer opgehaald door Frekko en gingen nog 3 andere gasten ophalen. De reis naar Brownsberg toe was al een avontuur op zich. Het was super gezellig in het busje en onderweg vertelde Frekko van alles over het land en haar geschiedenis, op alles had hij wel een antwoord. Eenmaal bij Brownsweg begon de tocht naar Brownsberg. Echt een safari, geen asfalt, enkel oranje klei en plassen water. Als je een hernia hebt was dit direct voor je opgelost, we gingen alle kanten op in die bus! Uiteindelijk boven aangekomen nog wat fruit en water op, bikini aangedaan voor de watervallen en off we go! Met volle, goede moed. Na enkele minuten kwamen we er al achter dat dit geen, ik herhaal, geen piece of cake was. Gsus christ, ik dacht dat ik nooit meer van die berg zou komen! We liepen op klei, wortels, weggevallen trappen etc. Uiteindelijk hadden we de Ireneval bereikt, is dit het…ik had er eerlijk gezegd wel wat meer van verwacht. Maar goed. Na een tijdje uitgerust te hebben weer terug naar boven. Hup! Dacht ik, niet te lang blijven hangen anders kom ik helemaal niet meer overeind. Daar gingen we dan, na 1 minuut dacht ik al lord, oh lord, ik ga dood! Het was echt fucking zwaar, geen grap en niemand heeft me gesignd, minder mensen, vroeger waren jullie anders! Uiteindelijk kwamen we halfdood bij het bordje Leoval. Gaan we deze ook doen of niet? Uuuhh.. HELL YEAH! Nu ben ik hier nu gaan we all-in ook! We waren vrij snel beneden, vond deze waterval overigens mooier dan de Ireneval. Hup weer terug naar boven, ff serieus HOE kon dit een looppad zijn? Stronken/wortels die uitstaken, stijl dat het was! Maar goed we made it! Boven stond Frekko op ons te wachten, al lachend te vragen hoe het was “ ik ben dood” antwoordde ik. Frekko kon er wel om lachen, vervolgens zette hij drinken op tafel en een heerlijke maaltijd! Rijst, kouseband, kool, mais en overheerlijke kip. Nu al onze buikjes gevuld waren gingen we weer het busje in, op naar Stond-eiland. De rit naar Brownsberg was zoals ik eerder al zei een tour op zich, maar de terugweg was nog erger, want het had ondertussen geregend wat het maakte dat het nog blubberiger was al met al “veilig” aangekomen in Stond-eiland. WTF is dit, nee, Frekko, yu no mek grap!? Ga je ons hier echt achterlaten, een huisje aan de waterkant, op ’t eerste gezicht een leuk schattig huisje, tot je de kamer zag. Een bed en een stink klamboe die er boven hing, mehhhhh, waar is de douche? Belangrijker voor mij, waar is de wc!? Iedereen die me kent weet dat ik 80x per uur naar de wc moet! “Daar de helling op” NOOOOOOOOOOOOOO! OMG, een surinaamse camping, NOKKE NOU! Eenmaal gesetteld en nog steeds afvragend of Frekko gevlucht was, ons echt hier zou achter laten, stond ik met de andere op de steiger naar het Stuw/Brokopondomeer te kijken. Mijn zus overigens nog steeds aan de beademing in het kamertje. Het was prachtig mooi en stil op/in het water nog een eilandje met een huisje erop, echt een prachtig uitzicht. Daar was dan uiteindelijk Frekko! Hij nodigde ons uit voor een theetje/koffie en een maaltijd, daar was hij dus al die tijd mee bezig en wij maar speculeren dat we hem waarschijnlijk niet meer zouden zien. Heerlijk! Wat smaakte die thee lekker zeg! Op het bord een gehaktbal, aardappelen en geen idee..bitawirie denk ik..spinazie achtig iets. Met een volle maag terug naar de kamer, laat de nacht a.u.b. z.s.m. voorbij gaan! Na 5x uit m’n nest te zijn geweest om onder het huisje te gaan plassen, want je denkt toch niet dat ik in de nacht een helling op ga, een modderige helling nog wel, was het uiteindelijk ochtend.

Woensdag 28 november

Eindelijk kon ik vluchten van de klamboe geur die me in zijn greep had! Maar toch nodig was voor die ohhh zo fijne muskieten. Me zus en ik heb hebben ons gebaden in de Stuw/Brokopondomeer, dat was wel even nodig! Volgens mij stonk ik echt een uur in de wind. Na ontbeten te hebben met iedereen gingen we richten de boot, we hadden namelijk nog een boottocht tegoed! We voeren zo naar de overkant toe waar we direct al wat aapjes hadden gespot, YES hebben we toch nog wilde dieren gezien. Na het apen spotten hebben we een rondje gevaard over het Stuw/Brokopondomeer, we voeren langs een spot waar er goud gewonnen werd, de mensen daar leefde in hutjes die ze zelf in elkaar hadden gezet en sliepen in hangmatten. Het was prachtig, en al met al een heerlijke vaartocht. Na de tocht hebben we alle spullen ingeladen en zijn we weer terug gegaan naar Paramaribo, onderweg nog een pitstop gemaakt, waar Frekko offcourse nog een heerlijke maaltijd had verzorgd voor ons. Heri heri, LOVE IT! Eenmaal “thuis” aangekomen konden we niet meer, heerlijk gedoucht en lekker naar bedje toe.

Donderdag 29 november

Dood zijn van de dagen ervoor, vandaag hebben we heerlijk gechillt bij Torarica en verder helemaal NIKS!

Vrijdag 30 november

Goedemorgen, zonder zorgen. Tis tijd voor een lekker onbijtje bij Souposo! Ik had een heerlijke bananenpannenkoek en mijn zus een broodje tonijn. Nu ons maagjes gevuld waren gingen we lopend naar Tulip, dit schijnt het winkelcentrum te zijn voor rijke mensen. Hier heb ik een hotdog genomen, “ ga maar zitten” zei de vrouw achter de kassa, ik dacht why? Je pakt die hotdog en stopt het in een broodje. Toen ik eenmaal na een kwartier nog niet mijn hotdog had begreep ik waarom ze zei dat ik maar even moest gaan zitten. Na wat boodschapjes gehaald te hebben zijn we teruggegaan naar Twenty 4 en hebben we onze zwemspullen gepakt. We gingen gezellig een dagje relaxen bij Ria en Wim. Van al het relaxen krijg je erg trek! Hup naar huis douchen en omkleden en richten de italiaan, waar we ook Ria en Wim weer gezellig zouden treffen. We hebben heeeeeerlijk gegeten, maar we moesten opschieten, want Kenny zou ons ophalen voor de kunstexpo. Sorry Ria en Wim het was gezellig xx. Aangekomen bij Twenty 4 waar Kenny ons om 20.30 zou ophalen, mochten we dus mooi een dik half uur timeren. FIJN! Daar kwam hij aangereden, hij had z’n voet nog niet buiten de auto gezet of ik was al aan het bleren: “ JIJ MOET ECHT OPHOUDEN MET JE SURINAAMSE TIJDEN!!” jaa…wat kan ik zeggen, ik haat wachtenJ. MAARRRR, wat denk jij? Dat we nu naar de expo zouden gaan? Maar natuurlijk niet, nog even iemand anders ophalen en daarna toch nog even wat afgeven. Na 80 uur aangekomen te zijn bij de expo, was het na een kwartier alweer afgelopen, fijn heel fijn dit! Uiteindelijk was het een super gezellige avond geworden, de eigenaar van de gallery kwam telkens weer met een nieuw verhaal, inclusief zang. Ik heb me rot gelachen, wat een avond zeg! Op de terugweg zijn we nog langs een tankstation gegaan die blijkbaar 24/7 open is. We waren uitgehongerd en hadden hier nog wat snacks besteld. Uiteindelijk na een lange gezellige avond heerlijk in ons bedje beland.

Zaterdag 1 december

Heerlijk wakker worden, chillen op t balkon in de hangmat met overheerlijke maïzena koekjes. Daarna bikini aan en door naar Torarica, hier lekker geluncht en kei hard gechillt. Daarna hapje gegeten bij Djairie..samen met Bryan (leren kennen bij Souposo). We gingen voor de moksi alesie, maar die was uiteraard uitverkocht, balen! Dan maar Kendra met rijst en groenten gegeten, naar huis gegaan klaar gemaakt voor het feestje bij zus enzo, vriendin van Kenny (Sharleena) ging gezellig mee. Na t feestje heeft Shar ons het nachtleven van Suriname laten zien. Het was erg gezellig en een geslaagde avond.

Zondag 2 december

Afgesproken met Ria en Wim om naar White beach te gaan, hier heerlijk gechillt, daarna omgekleed en afgesproken met Bryan om naar Blauwgrond te gaan. Heerlijk gegeten bij Warung Renah, die SAOTOOOO, mensen maak grap!! Toen we richting centrum reden zag ik lichtjes en vroeg ik enthousiast wat het was, Bryan keerde om en liet ons de straat vol kerstverlichting zien. Het was prachtig, het leek wel een sprookjestuin het had echt iets magisch! Daarna zijn we lekker gaan slapen, goodnight x.

Maandag 3 december

BREAKFAST TIMEEEE. Even wat gaan eten bij de waag en Frekko en de andere dame bij Bonitours gegroet, het was overigens ons één na laatste dag. Daarna zijn we, je zal het niet geloven, weer lekker naar Torarica gegaan! Hier hebben we die hard gechillt. Op de terugweg zijn we langs Djairie gegaan om mijn welverdiende moksi alesi mee te nemen, dit keer hadden ze het nog thank god! Eenmaal thuis bung gierig de doggybag geopend en ready to eat, helaas viel de moksi beetje tegen, mehhhh. M’n zus had overigens wel echt een overheerlijke tayerblad soep, YUMMIEEE. Dat was het weer voor vandaag, weltrusten x.

Dinsdag 4 december

Lastday! What to do, nog ff naar Tulip, Fernandes brood ingeslagen, hotdog gegeten en nog snel naar Fort Zeelandia! Weer een stukje geschiedenis meegenomen op de laatste dag. Daarna maar chillen op het terras bij Guesthouse Twenty4. Wat duurt het lang als je moet wachten zeg, we hadden voor onszelf alles al afgesloten, ons laatste dag…. Wat deprimerend zeg. Ik was oprecht verdrietig en wilde echt nog lang niet naar huis. Net nu ik eindelijk lekker gesetteld was moesten we alweer gaan. Toen kwam Bryan aangereden om ons nog te groeten, voordat we daadwerkelijk werden opgehaald door de Taxichauffeur. We zijn met Bryan nog even naar Souposo gegaan, we hebben daar een heerlijke brownie met ijs gegeten. Ik heb mijn laatste groet aan hen uitgebracht door op de krijtmuur iets te schrijven. Toen werd Bryan gebeld, ja dames jullie taxi is er al, UH PARDON?! WAT!? Luister dan…dit is mijn laatste dag, hij is te vroeg, zomaaaaar wilt hij nu nog tijd van mij inpikken, nee hoor, ik blijf nog even, hij is te vroeg!